Zeg daar maar eens wat op - Paul De Leeuw

Hij wist onmiddellijk dat ik het was de enige minnaar, de ware

Zo stond hij daar naast me hij pakte mijn glas

En zei hier zat je dus al die jaren

Ik vroeg heel kortaf of hij vaak ruzie kreeg

Maar dat kon hem niet zo veel schelen

Hij knoopte mijn jas dicht, mijn glas dronk hij leeg

En zei kom maar mee, we gaan spelen

Hij rende de kroeg uit, hij sleurde me mee

De stad door, op weg naar zijn woning daar zette hij mij op zijn bed

En hij zei "wie stil is krijgt een beloning"



En toen ging het licht uit en is het geschied het leek als vanzelf te gaan

Ik vroeg hem na afloop, hoe heet je wel niet maar hij zei alleen kijk me

aan

Luister want ik heb de pest, aan vaagheid

Waarom blijven wij niet altijd altijd bijelkaar zeg daar maar eens wat op



Alles werd anders, mijn flat moest verkocht en plotseling woonden we samen

Hij had een servies en een kat uitgezocht en luxaflex achter de ramen

Opeens zat ik 's zondags bij ma op de thee hij nam me op sleeptouw naar

Rome

En als ik wou roepen "'k ga niet meer mee" dan wist ie dat steeds te

voorkomen

Luister want ik heb de pest, aan vaagheid

Waarom blijven wij niet altijd altijd bijelkaar zeg daar maar eens wat op



Het is nooit gestopt en het gaat nog steeds door

Zo werkt het, hij blijft me verbazen

Geen tijd om te denken, daar zorgt hij wel voor

Een storm die blijft razen en blazen

Maar als ie 's nachts naast me ligt weerloos en klein

Dan llijkt hij zijn taak neer te leggen

Dan kan hij zo breekbaar zijn als porselein dan mag ik soms ook nog wat

zeggen

Luister want ik heb de pest, aan vaagheid

Waarom blijven wij niet altijd altijd bijelkaar zeg daar maar eens wat op