Dement - Paul De Leeuw

Voor ik in mijn auto stap kijk ik nog een keer om

Oma staart naar buiten, lijdzaam en gelaten

Een aangevreten standbeeld, getergd door ouderdom

Dat hardop in zichzelf staat te praten



Als in een poppenkraam staat zij daar voor het raam

Ik heb moeite om mijn tranen te bedwingen

Ik zwaai nog even vlug maar het oudje zwaait niet terug

Het lijkt wel of ze zachtjes staat te zingen



Oma waarom liet je mij in de steek

Heb je mij geestelijk verlaten

Je ogen zo flets en je haren zo bleek

Ik zou nog zo graag met je praten



Opa was jouw alles en toen hij was dood gegaan

Zat je urenlang stil voor je uit te staren

Je maakte niets meer schoon

Je vervuilde langzaam aan

En je sprak verward over je kinderjaren

Soms liep je 's avonds laat

Met de poppen over straat

Die jij nog uit je kindertijd bewaard had

En ik weer nog van die keer

Oh je wist volstrekt niks meer

Dat je een hele nacht bloot voor de koude haard zat



Oma waarom liet je mij in de steek

Heb je mij geestelijk verlaten

Je ogen zo flets, je haren zo bleek

Ik zou nog zo graag met je praten



Vorig jaar december zei je

Jij weet toch als ik later groot ben ik dan ga studeren

En heel misschien verhuizen we dan naar de grote stad

En vraag ik aan papa om nieuwe kleren

Ach je had het al verwacht

Toen ben je weggebracht

Daaraan bleek eenvoud weg niet te ontkomen

En soms als je helder bent

Dan vraag jij me lieve vent

Waarom heeft de heer mij nog niet weggenomen