Jij brengt alsmaar bloemen - Paul De Leeuw

Jij koopt nooit meer bloemen

Je schrijft ook nooit meer briefjes

Je doet nooit meer gek als ik thuis kom van werk

En je dan pas weer zie

Ik weet nog heel goed dat je bijna niet kon wachten

Die eindeloze nachten

Nu heeft de sleur daar een eind aan gemaakt

Misschien stoort het jou niet

Maar ik voel me zo naakt

't Is zo lang geleden dat je me aan hebt geraakt

En jij neemt nooit meer bloemen voor mij mee



Jij brengt als maar bloemen

Je houdt niet op met zeiken

Je stinkt uit je mond en je krabt aan je kont

Terwijl iedereen het ziet

Als je nou een keer met dichte mond kunt kauwen

En ook je kop zou houden

Wanneer ik een boek lees of eindelijk eens zit

Je haar is ver en je lijf is zo wit

Je bent net mijn moeder die ook steeds op mij fit

En jij brengt alsmaar bloemen voor me mee



't Was zo vanzelfsprekend

Voor altijd en voor eeuwig

Maar altijd en eeuwig zijn over gegaan

Van een sprookjesbestaan naar die kilheid van nu

Toen ik jou ontmoette, die wipneus en die sproeten

Toen was ik verkocht maar dat duurde niet lang

Die impuls groeide uit tot een wurgende dwang

Kan geen bloem meer zien, krijg spontaan diaree

Altijd breng je bloemen voor mij mee



Ik weet nog heel goed dat je

Mij zo hielp veranderen

Ik leerde wat liefde je allemaal biedt

En ik leerde de vreugde en ook het verdriet

Binnen een paar dagen liep ik mij af te vragen

Waarom ik in hemelsnaam ooit voor je viel

Je karakter is ook zo bloedstollend labiel

Ik hou altijd van jou maar wat moet ik ermee

En jij neemt nooit meer bloemen voor mij mee

Ga maar weg, emigreer maar naar ver over zee

Maar neem in godsnaam nooit meer

Jij brengt nooit meer bloemen

Want jij neemt alsmaar bloemen-aca