Man98 - Wolfgang

Sa pagmulat ng aking mata

ako'y ginising ng ihip ng hangin

ang sikat ng araw makulay

sa tabing ilog parang may tumatawag

ako'y lumapit sa puno'y may natatanaw

dumilim ang araw

bumigat bigla ang aking dibdib

tibok ng puso'y bumilis

ako'y hindi mapakali

ako'y naduduwal

sa pagtitig ng kanyang mata

ako'y kanyang hinusgahan

ligaya kong naramdaman

binawi sa akin

at hindi ko maalala

kung saan galing ito

mga bahid ng dugo

dumikit sa aking mga kuko

tumakbo lumayo sa lugar nato

lalamunan ko'y tuyong-tuyo

tumatakbo lumalayo sa titig mo

sa mata ng Diyos

biglang umikot ang paningin

liwanag ng araw biglang dilim

nalambing na ihip ng hangin

ngayon ay matalim

ako'y nawala sa aking sarili

pati ang lupa'y gumanti

bato bundok o puno man

sumisigaw sumisigaw

at ngayon ko nakikita

ang lahat ng kasalanan

tinaboy sa ulan

init ng kamunduhan

tumakbo lumayo sa lugar na to

lalamunan ko'y tuyong tuyo

tumakbo lumayo at magtago

sa mata ng Diyos

inalok ako ng mansanas

pula't matamis na mansanas

pilit ko man hindi makaiwas

sa mata ng Diyos