De Hemel - Stef Bos

Toen ik klein was, was de hemel 

Ergens boven in de lucht 

En je kon er enkel komen 

Met een allerlaatste zucht 

Iedereen droeg witte lakens 

En je lieps langs gouden straten 

Over pleinen met fonteinen 

Vol met rode limonade 



En je vloog door witte wolken 

En een engel hield je vast 

En je kon op water lopen 

Want het water was van glas 

Iedereen was daar gelukkig 

Nooit meer honger 

Nooit meer pijn 

Had je hier alleen elende 

Daar zou alles anders zijn 



Maar ik weet niet meer 

Waar de hemel is 

Ik weet niet waar ik heen ga na dit leven 

Toen zag ik de hemel 

Met de ogen van een kind 

Maar die is voorgoed verdwenen 

De hemel is verdwenen 



Ik werd ouder en geloofde 

In een an'dre fantasie 

En ik volgde Zarathusta 

Met een soort van anarchie 

Want ik vloog over de wolken 

Naar een land hier ver vandaan 

Maar ik zag geen gouden poorten 

En ik zag geen fonteinen staan 



En ik weet niet meer 

Waar de hemel is 

Ik weet niet waar ik heen ga na dit leven 

Soms zie ik de hemel 

In de ogen van een vrouw 

Maar dat duurt meestal maar even 



De hemel duurt maar even