Mathilde - Ramses Shaffy

Zij heeft haar leven in eigen hand

Ze wordt door niemand overmand

Want iemand die bij haar is aangeland

Laat ze toe in opperste verbazing



Ze spreekt de taal van haar alleen

Ze draait om niets en niemand heen

De woorden zijn van haar een voor een

Genadeloos, wil ze een fenomeen zijn



En als ze in de wereld gaat

In pracht en praal en hoofse staat

En leunend op haar eigen ziel

En spinnend aan haar sprookjeswiel



Dan geeft ze een ander alle kans

En weigert nooit een nieuwe dans

Maar neemt hem mee naar haar torentrans

En daagt hem uit, of-ie niet bang is



Ze daalt alleen de treden af

En sluit hem op, dat is zijn straf

De sleutel is van haar, van haar alleen

Haar sleep komt er achteraan, omdat-ie te lang is



De spiegel wacht als koningskind

Als prins en de enige die haar bemint

En weet, als zij hem aankijkt

Dat haar blik niet van hem wijkt, van hem wijkt



Ze gaat liggend op het hemelbed

En weet, als je maar op niemand wedt

Maar 't gevaar is maar soms net gered

'Ik liet iedereen in z'n eigen waarde', wist ze



Ze staat op en kleedt zich aan

En mooier dan tevoren

Laat haar gouden wimpers maar begaan

Beschenen door de volle maan

Beschenen door de volle maan

En zo kijkt de nacht haar aan

Als een keizerin



Want ze heeft haar leven in eigen hand

Ze wordt door niemand overmand

Want als iemand haar ziel aanrandt

Dan slaat ze toe, in opperste verbazing