Sinterklaas - Herman Finkers

Geen klacht ontvliedt het kind

Dat blij getint lacht

En gezwind de pracht vindt

Door Sint bedacht

En gebracht in de nacht

Die tracht zonder wind

Of koude macht

Zo zacht

Te vallen



Dit is nou typisch zo'n Sinterklaasgedichtje he, als het maar rijmt!

Dit verhaal begint in Spanje, waar de gulle lach van een buurmeisje het

grote

liefdesvuur ontsteekt in een oude kindervriend.



En gul ook als haar lach

Dat is haar nooit gestreelde boezemweelde

In haar schoonheid zo omvangrijk

Dat zij toch wel wat benauwend

Wordt voor 't arme longenpaar

Dat daar zo zwoegt

Dat, gepikeerd

Het vaak astmatisch protesteert

Prinsheerlijk wiegt de navelknop

Daar boven op een warme buik

En van dat zachte kussenvlak

Glijdt af een strakdalende lijn

Die zedig zich vlijt

In een pluimvers nestje

En dan verder glijdt

Langs prikkelbeste bovenbeentjes

Kuitsgewijs naar knuffelteentjes



De familie van het meisje kent de oude man.

Men vindt hem een vieze oude man.

Spoedig krijgt hij half Spanje op zijn nek. Sindsdien loopt Sinterklaas

noodgedwongen verkleed rond.