Mijn pi-pianoleraar - Herman Finkers

Je hebt mensen die nooit een fout maken bij het pianospelen.

Mijn pianoleraar was ook zo iemand. Ik vroeg hem eens: "Hoe krijgt u dat

toch

voor elkaar om nooit een fout te maken bij het pianospelen?"

"O", zei hij, "om eh, om n-nooit een f-f-fout te maken bij bij eh, bij het

pianospelen,

is eh, is eh, volgens mij een k-kwestie van eh, w-w-wanneer je maar eh, elk



m-moment van de dag dat je vrij bent con-consequent oefent en je houdt dat

lang

genoeg vol d-dan wordt eh, d-d-dan wordt op den duur wordt eh,

pi-pianospelen...

n-net zo ge-gemakkelijk als praten"

Hij zei een keer: "Deze deze etude heeft heeft Mozart Mozart geschreven

geschreven

in Baden Baden". Het rolde er in een keer uit.

Hij vervolgde: "En het is later op-opgedoken in Nederlands Gui-Gui,

Ne-Ne-Nederlands

Gui, Nederlands Gui, Nee Nederlands Nederlands Gui, Neder-lands Gui"

Ik vroerg: "Wilt u Nederlands-Guinea zeggen?" Hij zei: "Ja". Ik zei: "Daar

komt u nooit

Uit".

"Zou je denken?"

"U komt er nooit uit".

"Ik wil het toch graag proberen".

"Nou, gaat uw gang".

Hij probeerde: "Nederlands Gui-Gui, Nederlands-Gui, Nederlands Gui,

Nederlands

Gui-Guin, Nederlands Guinn-Guinnn, Nederlands Guin Gui... Nee. Ja!"

Ik vroeg: "Nederlands wat?" Ja, het ging zo verrekte snel ineens.



Ik liet mijn pianoleraar ooit mijn echoapparaat zien.

"Wat kost zo'n echoapparaat nou eigenlijk?", vroeg hij. Ik zei: "Ja, zo'n

echoapparaat

kost wel een stuiver". "En hoe werkt dat dure ding dan?" Afijn, ik liet hem

de werking

zien. "Goh", zei hij, "da-da-daar heb heb heb je toch niet niet zo'n duur

duur

appa-apparaat voor no- voor nodig?"