In de tuinen van Sevilla - Herman Finkers

In de tuinen van Sevilla

Beukt mijn hoofd een boom te barsten

Snikkend zoen ik de platanen

Mijn gelaat doordrenkt van tranen



In de tuinen van Sevilla

Trilt de lucht en bloemen geuren

De natuur in alle luister

Maar ik ween hier en ik fluister



Leontien, Leontiene

Uwe boezem zou ik ziene

Maar ik wacht hier al een week

Die op zeven eeuwen leek



Wrede wereld, kwaad van aard

Gij zult aanstonds aanschouwen

Dat een zelfmoord wordt gebaard

Doch niet dat zij erom zal rouwen

Daar mijn trouw

Met harer ontrouw paart

Reeds een week geleden zou ik hier voor haar zingen:



"Mijn liefste vrouwtje

Schat, je bent mijn stoutste droom"

Maar spoedig hang ik aan een touwtje

In de oudste boom

Zeven dagen, zeven nachten

Was de honger naar Leontien mijn enkel brood

Het water is nu mijn dorsten naar de dood

Want heeft de liefde geen hoop

't Is een mens voor de sloop



In de tuinen van Sevilla

Hangt er weldra een te sterven

Helse zonnestralen zieden

Bij een leven dat gaat vlieden



In de tuinen van Sevilla

Zal de wind mijn lippen strelen

Doet mijn laatste zucht verzaam'len

En mijn dode lippen staam'len:



Leontien, Leontiene

Uwe boezem zou ik ziene

Maar ik wacht hier al een week

Die op zeven eeuwen leek



"Oehoe, hier ben ik al"

"Leontien, toch gekomen?

Schat, het werd de hoogste tijd"

" 'k Heb spijt, ik ben wat laatjes

Maar ik had een lekke band"

"Praatjes! Voor het vullen van die gaatjes

Ben je toch geen week lang kwijt?"



Daar viel zij door de mand

Met haar lekke band