Annabel - Groot De Boudewijn

Iemand zei "dit is Annabel

Ze moet nog naar 't station

Neem jij de wagen dan haalt ze het wel"

Ik zei "da's goed" en reed zo stom als ik kon

We kwamen aan bij een leeg perron

En ik zei "het zit je niet mee"

Heel in de verte ging de laatste wagon

En Annabel zei "okee, ik ga met je mee"



En later lagen we samen, zoals dat heet

Een beetje moe maar voldaan

Er kwam al licht door de ramen ze zei

"Geen tijd voor ontbijt ik moet gaan"

Ik zei alleen nog "tot ziens Annabel"

En ik dacht "Die zie ik nooit meer terug"

Ik dacht ik draai me om en slaap nog even door

Maar twee uur later was ik nog wakker, lag stil op m'n rug



Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel

Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel



Zo bleef ik twee dagen liggen in bed

Ik was totaal van de kaart

Toen stond ik op ik moest niet denken maar doen

Want zonder haar was ik geen stuiver meer waard

Ik liep de stad door op zoek naar een glimp

En ik dacht "ik zie haar nooit meer terug"

Ik ging zelfs hardop praten in mezelf

En iemand zei "je stond uren met je handen op de leuning van de brug"

Ahah



Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel

Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel



Toen op een avond zag ik haar weer

Ze stapte net op de tram

Ze was nog mooier dan de vorige keer

Ik riep haar naam en trapte hard op m'n rem

Ik sprong de auto uit en greep haar vast

Ze stond stil en keek om

Ze keek me aan maar was nauwelijks verrast

En ik zei "hee, waar moet je naartoe" ze zei "naar het station"



Ik bracht haar weg ze kocht een kaartje Parijs

En ik zei "en nog 1 erbij"

De lokettist gaf tweemaal enkele reis

En Annabel keek even opzij

Ik zei "ik heb je gevonden vandaag

En ik laat je nooit meer alleen

Al reis je door naar Barcelona of Praag

Al reis je door naar het eind van de wereld ik ga met je mee, hee"