De Hond En De Zwerver - Freek de Jonge

Het was stampvol in het cafe

Dat S. die avond laat nog vond

En toen hij iets te drinken had besteld

Zocht hij een plaatsje met zijn hond

Zijn wonden schrijnden van de pijn

Hij was niet ver gekomen, deze dag

En hij schrok niet eens van zijn gezicht

Toen hij het in de spiegel zag



De mensen deinsden achteruit

Ze waren bang van zo'n gedrocht

Het werd doodstil in het cafe

Toen S. de plaats vond die hij zocht

Het kan geen menseneter zijn

Hij heeft geen tand meer in zijn mond

Kijk, hij schenkt wat bier uit in zijn hand

Geeft dat te drinken aan de hond



Een dronkelap begon te schelden

Een braniekraag viel tegen hem aan

S. was omringd door zondagshelden

Zijn glas viel en hij bleef staan

De waard zei dat hij moest sluiten

De hond sprong op, ze trapten op zijn staart

Maar even later stonden alle mensen buiten

Wat is het leven van een zwerver waard



Hij stond gevangen in een kring

Weerde de slagen waar hij kon

Ze sloegen en ze trapten net zo lang

Totdat de sterkste won

Nog nooit had hij zich afgevraagd

Waarom hij niet alleen wou zijn

Je kunt ook houden van een hond

Dat doet veel minder pijn



De hond, die de mensen langer kende

Hield zich erbuiten, keek nog wel

Een keer vocht hij mee

Dat was genoeg, een hond leert snel

Steeds als het gevecht was afgelopen

Zocht hij zijn baas, likte zijn gezicht

Dan waren zijn ogen blauw, maar open

Nu zaten ze dicht