Suttungs Mjèd - Enslaved

[104]
Jotungubben eg fann
er no attende komen
der f¥ ting eg teiande fekk
med mange ord
eg mykje til gagn
vann meg i Suttungs salar

[105]
Gunnlâd meg gav p¥ gullstolen
drykk av den dyre mjèd
vesal lèn let eg ho f¥
ho gav meg trygt si tru,
ho gav meg heile sin hug

[106]
Rata-Tonni rudde meg veg
gardt grjot ho gnog
over og under var jotunvegar,
d¥ gjekk det p¥ livet laust

[107]
Det vene eg vann, eg vel hev n÷ti
lite den vise vantar
med di Odrere no opp er komen
midt i Midgards fjeim

[108]
Uvisst ¥ vita om eg end¥ var
komen or Jotungarden ut, om ikkje
Gunnlâd, det gode kvendet, hadde
vorti min s«le ven

[109]
Andre dagen av gjekk rimtussa
til ¥ spèrje r¥d av r¥d av H¥r
i H¥vahalli; etter Bolverk dei spurde,
om han var berga hj¥ gudom,
eller Suttung hadde slegi han ned

[110]
Ein eid d¥ svor
Odin p¥ ringen,
kven kan hans trygdem¥l tru?
Suttung han sveik for (skalde) drykken,
og Gunnlâd s¥rt han grètte