Amsterdam - De Dijk

In de stad Amsterdam waar de zeelieden lallen

Tot hun nachtmerries schallen over oud Amsterdam

In de stad Amsterdam waar de zeelieden dronken

Als een wimpel zo lam in de dokken gaan ronken

In de stad Amsterdam waar de zeeman verzuipt vol bier en van gram

Als de morgen ontluikt, in de stad Amsterdam

Waar de zeeman ontwaakt als de warmte weer blaakt over damrak en dam



In de stad Amsterdam, waar de zeelieden bikken

Zilv'ren haringen slikken, bij de staart, uit de hand

Van de hand in de tand, smijten zij met hun knaken

Want ze zullen 'm raken, als een kat in het want

En ze stinken naar aal, in hun grofblauwe truien

En stinken naar uien, daarmee doen zij hun maal

Na dat maal staan ze op, om hun broek dicht te knopen

En dan gaan ze weer lopen, en het boert in hun krop



In de stad Amsterdam, waar de zeelieden zwierven

En de meiden versieren, buik aan buik, lekker klam

En ze draaien hun wals, als een wentelende zon

Op de klank, dun en vals, van een accordeon

En zo rood als een kreeft, happen zij naar wat lucht

Tot opeens met een zucht, de muziek het begeeft

Met een air van gewicht, voren zij met wat spijt

Dan hun mokumse meid, weer terug in het licht



In de stad Amsterdam, waar de zeelieden zuipen

En maar zuipen en zuipen, en daarop nog eens gaan zuipen

Zuipen op het geluk, van een hoer op de wallen

Of een Hamburgse hoer, nou ja, van een goed stuk

Van een slet die zichzelf, en haar deugd heeft geschonken

Voor een gulden of elf, en dan zijn ze goed dronken

En met wankele lijven, lozen zij dan hun drank

Pissen zoals ik jank, op de ontrouw der wijven



In de stad Amsterdam

In de stad Amsterdam