Tekst: Kolbein Falkeid / Musikk: Øyvind Staveland
Av nåke må di fleste dø.
Du mot ein mur, eg jupt i sjø.
Men kvite seng og varme sjal
tar vare på ein admiral.
Ein vakker by blir lagt i grus.
Og bleike born dør utomhus.
Te bomberom og for di få,
får bare tapre statsmenn gå.
Så store ord blir gitt og sagt.
Men smått e smått og makt e makt.
Av nåke må di fleste dø.
Du imot muren, eg i sjø.
|