Mellom bakkar og berg ut med havet
heve nordmannen fenge sin heim,
der han sjlv heve tuftene grave
og sett sjlv sine hus opp deim.
Han sg ut p dei steinute strender;
det var ingen, som der hadde bygt.
"Lat oss rydja og byggja oss grender,
og so eiga me rudningen trygt."
Han sg ut p det brute havet;
det var ruskut leggja utp;
men det leikade fisk ned i kavet,
og den leiken den ville han sj.
Hill nordmann
Fram p vinteren stundom han tenkte:
Gjev eg var her til evig tid!
Og nr nordljoset skinner ifr oven,
blir hans stlhjerte fylt med grusomt savn.
|