De oude man schuifelt schimmig in de mist
Voor het eerst speelt hij dat hij onzichtbaar is
Niet meer nodig, want niemand zal hem storen
Muziek in zijn ziel, gelukkig en verloren
Vrij en vergeten en vermist
De oude man, zonder doel, zonder tijd
In deze stad, die hem zo dierbaar is
Het is vochtig en het water is half bevroren
Muziek in zijn ziel, gelukkig en verloren
Vol van getrainde eenzaamheid
De oude man, ontredderd in de mist
Oeverloos, omdat er geen richting is
Een afscheid wordt telkens nieuw geboren
Klappertandend en verloren
Nooit meer verlangd, nooit meer gemist
Uitgewist
|