Dit zijn de laatste dagen van de tropenjaren
Ik heb de dingen weer in eigen hand
Zo hevig als ik toendertijd door jou ben overmand
Zo angstaanjagend snel komt nu de storm weer tot bedaren
Ik drink ze weg, de dagen, op dit late uur
Verzuip ze met de plakkerige nachten
Ik zoek vergeefs naar een systeem, een lijn in mijn gedachten
En angstaanjagend langzaam kom ik wat op temperatuur
Afgeleefd
Heet dat zo
Afgeleefd
Als je verslagen en dom
Voor je uit zit te staren
Wanhopig proberend
Een beeld te bewaren
Een helder beeld van hoe het was
Toen de dagen
Nog weergaloos
Onoverzichtelijk waren
Nu geen geluid meer
Dan stilte
Een stilte
Die suist
En bedwelmt
Sinds jij bent verdwenen
En dan al die vrienden
Die 't goed met me menen
En zeggen
"Je ziet er al veel beter uit...
Kom op, joh
Je ziet er al veel beter uit"
Maar een soort onbehagen, moeilijk te verklaren
Misschien alleen de eerste schrik, meer niet
Maakt dat ik ze niet horen wil en kies voor m'n verdriet
Ik mis je
Ik mis je
Ik mis je en ik mis je duizend praktische bezwaren...
Dit zijn de laatste dagen van de tropenjaren
|