Lorrenjopie
en Scharrelnelis
zijn we, als katten een bar en boos paar.
Als vechtende clowns of b-filmacteurs,
als equilibristen of luchtwandelaars.
We doen beslist niet voor elkaar onder.
Het Vondelpark is ons beider domein.
Niet meer dan een uitvalbasis: geen wonder
voor wie zo constant op de been pleegt te zijn.
Zit op zondag het hele gezin te eten,
met 't oogmerk ellek dieet te vergeten,
dus is er rollade, braadvet en spek
en de meid duikt opeens op in het vertrek.
Om, bijna geknakt van verdriet, te vertellen:
"Ik moet het diner maar tot morgen uitstellen!
De rollade is weg uit de over -
- gejat!"
Dan roept heel het gezin: "Die afschuwelijke kat!"
Was het Lorrenjopie
of Scharrelnelis!
Dat roepen ze dan, en dat is weer dat.
Lorrenjopie en Scharrelnelis
zijn elk al heel goed, maar gezamenlijk beter.
Soms denk je: het is ons gelukkig gesternte
en dan weer: het komt door de barometer.
Als een wervelwind stuiven we door het huis
en geen zinnig mens die d'r ooit achter komt.
Is het Lorrenjopie
of Scharrelnelis?
Of bennen ze het misschien wel beiden, verdomd?
En hoor je onder het eten gedruis,
of valt er een koekenpan van het fornuis.
Of klinkt er vanuit de salon een luid ping
van een vaas die men algemeen aanziet voor Ming.
Dan roept heel het gezin: "Wie was welke kat?"
Het is sch...
Lorrenjopie en
Scharrelnelis!
Meer roepen ze niet, want dat is dan dat!
|