ik heb gewacht
tot het echt niet langer kon
tot de zon alweer te hoog stond
ik bedacht
dat jij meer hebt om te blijven
en dat ik me laat verdrijven
eenzaam als een wolf
heb ik gewacht
langer dan een mens verdragen kan
ik breng me zelf
naar de randen van het land
waar de oceaan begint
naar het water en het zand
waar de oceaan begint
daar leg ik me neer
waar de oceaan begint
ik heb gewacht
in het hart van de woestijn
het kan nergens warmer zijn
en in de nacht
kon ik hopen wat ik wilde
ik klappertande, rilde
en koud tot op het bot
heb ik gewacht
langer dan een mens verdragen kan
ik breng me zelf
naar de randen van het land
waar de oceaan begint
naar het water en het zand
waar de oceaan begint
daar leg ik me neer
waar de oceaan begint
|