De maan komt langzaam op, ik zit te staren naar een vlam die niet dooft
'k Krijg het niet uit mijn hoofd het museum van onze jaren
'k Heb het zelf gebouwd vol herinnering gestouwd het mooist dat ik wil
bewaren
Ik kom hier zo vaak dat ik alles kan dromen
Het begint bij 't begin, waar ik jou zo bemin een belofte van wat ging
komen
Overal samen naartoe, nimmer waren we moe elke hindernis werd genomen
Het museum van ons, met verschillende zalen
Kijk ons hier na een jaar, nog zo blij met elkaar
Zelfs de zon kon niet mooier stralen
Een verbond aangegaan, alles konden we aan ons geluk kon gewoon niet varen
De maan komt langzaam op, ik zit te staren
Alles is me zo lief, zelfs die laatste brief jij gaf op en liet alles
varen
Je verdween uit mijn zicht, het museum ging dicht 't museum van onze jaren
|