De post, bracht me een brief
waarin jij aan me vroeg,
laat me weer vrij zijn alsjeblief
't viel niet mee, 't was een klap
terug naar wat ik vroeger deed
kon ik weer alleen op stap
zwaaien en zwieren, tot laat in de kroeg
soms tot na vieren, vrouwen genoeg
Want ik dacht dat 't uit was
het is echt voorbij
is er nu echt geen weg terug, voor jou en mij
Want ik dacht dat het uit was
wat heb ik gedaan, je hoort niet meer bij me
nu zie jij me niet staan
Zoals je ging, kwam jij weer terug
je zei: ik moet er even uit,
want 't ging me veel te snel
maar dat jij nooit, nooit heb gevoeld
dat ik jou verlaten zou, had ik echt niet zo bedoeld
'n traan in je ogen, 'n hart vol van spijt
zo stonden we buiten, ja jij wilde me kwijt
Ik zeg je heel eerlijk, jij was nummer een
maar sinds 'n paar weken, ben ik niet meer alleen
ik ontmoette 'n meisje, met 'n hartje van goud
die me alles wil geven, en veel van me houdt
|