AIDA
U weet niets van mijn wezen,
mijn zwakte, mijn kracht,
wat weet U van een volk dat
U zo diep veracht?
U graait in ons leven,
U plundert ons huis,
en wat U niet vindt
begeert U het meeste:
ons hart krijgt U nooit in
Uw macht
Vroeger is nu een verre ster,
een vreemd vijandig land,
met vreemde harde mensen,
harde stemmen, harde hand,
en de schatten van mijn
kindertijd
als rakhout op het strand.
Het heden is een niemandsland,
een eiland in de tijd,
een weg van niets naar nergens,
te zinloos nog voor spijt.
Maar ik raakte ergens onderweg
al mijn zekerheden kwijt.
De toekomst neemt mijn
adem weg:
een stil en dood moeras:
van alles wat mijn leven was
alleen het leeg en zwart karkas.
Een laatste vlam van giftig vuur
legt mijn dromen in de as...
Een laatste vlam van giftig vuur
legt mijn dromen in de as.
|