AIDA
In dit wreed en verwarrend bestaan
leeft een liefde niet zo lang;
mensen zo ver bij elkaar vandaan...
dromen broos, en harten bang.
En zo onbeschrijfelijk alleen,
zo wil ik het leven niet,
en zo aardedonker om ons heen,
zo wil ik de liefde niet,
alles wat ik wil ben jij...
samen gebonden, samen vrij.
We zijn dwaas,
maar we spelen het spel,
de n verliest, een ander wint.
De beloning is hemel of hel,
grijp je kans, we spelen blind...
Toch zegt een stem hier diep
binnenin:
zo wil ik het leven niet,
toch zegt een stem hier diep
binnenin:
zo wil ik de liefde niet,
maar omdat ik je bemin
zijn deze woorden een begin.
Al moet ik jou verliezen,
ik raak je toch niet kwijt,
ik zal je blijven zoeken in een
andere plaats en tijd.
AIDA EN RADAMES
In dit wreed en verwarrend bestaan
raakt ons hart zo erg van slag,
maar de weg die wij samen gaan
brengt ons naar een nieuwe dag.
RADAMES
En ik ben zo moe van het gedoe,
zo wil ik het leven niet.
AIDA
En ik ben zo moe van het gedoe,
zo wil ik de liefde niet,
alles wat ik wil ben jij...
Samen gebonden, samen vrij.
|