Hallo - adjø - Vamp

Så rart å møtes itte flere år.

Et ”kossen har du det” og ”takk det går”.

I farten får eg ikkje sagt deg mer,

men lese fort ditt ansikt og ditt hår-



Der går så mange frammamde omkring.

Men eg ser ingen. Der fins ingenting

i nåken små sekunder, bara du. Det streife

hjerta så ein fuglaving.



Så fort og flyktig. Brått e alt forbi,

og me går kver te vårt. Men kanskje i

det korta møtet myldra tusen ord

så visst va unødvendige å gi.



I mellom mennesker som oss, som sto

så nær kverandre eingong, går ei bro

fra kyst til kyst, usynlig over sjø som binde

dei te ett om dei e to.