Een Vriend Zien Huilen Versie Herman Van Veen - Jacques Brel

Natuurlijk wordt alom gestreden

en zwijgt voor velen de muziek,

de tederheid is overleden

en de illusies zijn doodziek.

Natuurlijk laat zich alles kopen

voor wie er maar het meeste biedt

en worden bloemen stukgelopen

maar een vriend zien huilen... kan ik niet.



Natuurlijk hebben wij verloren

en wacht de dood ons aan het eind,

met onze schouders ver naar voren

staan wij nog amper overeind.

Natuurlijk zijn we vaak bedrogen

en liggen vogels in het riet

die voor het laatst hebben gevlogen

maar een vriend zien huilen... kan ik niet.



Worden er steden stukgesmeten

door kinderen van vijftig jaar

dan wordt het leed weer gauw vergeten

voor nieuw verdriet of nieuw gevaar.

En die stations vol met verdwaalden,

al te ver heen voor elk verdriet.

Geen enk'le waarheid die het haalde,

maar een vriend zien huilen... kan ik niet.



Natuurlijk, spiegels zijn integer;

geen moed genoeg om jood te zijn,

niet elegant genoeg voor neger,

geen licht, alleen maar valse schijn.

In eigen kilheid zo gevangen

dat men voor liefde zich verschuilt,

zo aan het eidn van elk verlangen,

maar dan een vriend te zien... die huilt