Sprookjes kennen soms geen happy end
Ook al ben je dat als kind zo gewend
Met jou was voor mij een groot sprookjesfeest
Tot jij mij zei, dat je nooit eerlijk bent geweest
Je gaat, en voor ons valt het gordijn
Hoe het was, zo zal het nooit meer zijn
'k Weet dat ik, net als jij, toch weer verder moet
En wat hou jij je goed
Ondanks tranen te lachen
refr.:
Lachen dat kan ik niet
'k Zie er de grap niet van in
Huilen dat kan ik niet
't Heeft voor mij geen enkele zin
't Doet zo'n pijn, leeg te zijn
Ik weet niet goed
Of ik eigenlijk nou lachen of huilen moet
Maar wie weet, dat ik jou een keer vergeet
Net als bij sprookjes, ik het einde niet meer weet
Jij bent het mooist, dat mij overkomen is
Weet dat ik je mis, ons gelach, en ons huilen
refr.
't Einde van ons sprookje is zoiets geks
Hoe mijn held word betoverd, van een prins in een heks, oh
Lachen dat kan ik niet
Daar wil ik even nog niet aan
Huilen dat kan ik niet
Ookal is 't lachen mij vergaan
't Doet zo'n pijn, leeg te zijn
Ik weet niet goed
Of ik eigenlijk moet lachen of huilen
Lachen dat kan ik niet
Daar wil ik even nog niet aan
Huilen dat kan ik niet
Ookal is 't lachen mij vergaan
Nou tot ziens
'k Heb hier tegenop gezien
En wie weet een keer dat ik wel weer lach, misschien
Lachen om jou, misschien
|