Verlaten door haar metgezel
Worp zi zichzelf naar beneen
Haren geest leeft boven een rots
De legende van de lorelei
Boven op de klippen des doods
Zingt zi bekoorlijk haar eigen lied
Zi lokt de schippers in de mist
Haar blonde haren in de wind
Het kraken van het brekend hout
Moords gesluimer in de nacht
En bij het ontwaken van de dag
Is er enkel nog het wrak
|